သူမ ပိုင္ေသာကြ်န္ေတာ့္ကမ႓ာ (ပထမပိုင္း)
myanmar·@aurokarshine·
0.000 HBDသူမ ပိုင္ေသာကြ်န္ေတာ့္ကမ႓ာ (ပထမပိုင္း)
"သူမ"ပိုင္ေသာ ကြ်န္ေတာ့္ကမ႓ာ (ပထမပိုင္း) =================  လူ႕ဘဝသည္ အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္ အလြန္ပင္တိုေတာင္းလြန္းလွသည္။ အခ်စ္ဆိုေသာ အရာသည္လည္း ထိုနည္းထိုပံုအတိုင္းပင္ျဖစ္ေကာင္းရာ၏ ။ ေသျခင္းနယ္နိမိတ္သို႕ေက်ာ္လြန္၍ သြားေသာအခါ မိမိခ်စ္ရေသာသူ၊ မိမိကိုခ်စ္ေသာသူမ်ားအားလံုးကို တစ္ဖက္စည္းမွာတင္ထားခဲ့ရေလသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အခ်စ္သည္ အစြဲအလမ္းတစ္ခုအေနႏွင့္ အသြင္ေျပာင္းကာ မကြ်တ္မလြတ္ႏိုင္ေသာဘဝသို႕ေရာက္ရွိသြားႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုအခ်စ္မ်ားသည္ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုမႈ အတၱမ်ားကို စြဲလမ္းျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေနရတတ္ေပသည္။ သို႕ေသာ္ . . .သို႕ေသာ္လည္း သဘာဝလြန္ကို ထပ္မံ၍ပင္လြန္ဆန္ခဲ့ေလေသာ လြမ္းေမာဖြယ္ဇာတ္ေၾကာင္းေလးတစ္ခုက ယခုအခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာထင္က်န္ရစ္ေနဆဲပင္ျဖစ္သလို ေတြးမိတိုင္း မ်က္ရည္လည္ရသည္မွာ အခါခါပင္ျဖစ္သည္။ သူ႕ေလာက္ခ်စ္တတ္ေသာသူမ်ိဳးကိုလည္း ဘဝမွာ တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးခဲ့ပါေခ်။ ထပ္လည္းရွာေတြ႕ႏိုင္မည္လည္း မထင္ပါ။ မည္မ်ွပင္ အခ်စ္ပမာဏတို႕ႀကီးမားပါေစ တစ္ဖက္သတ္ဟုဆိုသည့္အတိုင္း တစ္ဖက္ကိုအျမဲသတ္တတ္သည့္ ကံၾကမၼာက ညွာတာမႈမရွိ ရက္စက္လွေပသည္။ မွတ္မိေသးသည္။ ထိုညက အလြန္ေအးခ်မ္းလွေသာ ခရစ္စမတ္အႀကိဳည တစ္ညပင္ျဖစ္သည္။ အေအးလိႈင္းျဖတ္ေနသည့္အတြက္ ရာသီဥတုက အလြန္ပင္ခ်မ္းေအးေနသည့္အျပင္ ေျမာက္ျပန္ေလတို႕က အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာျဖင့္တိုက္ခတ္လ်က္ရွိေနသည့္အတြက္ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ပင္ခ်မ္းလ်က္ရွိသည္။ "ေဟ့ေကာင္ . . .ျမန္ျမန္စီးဟ စက္ဘီးကို . . . . ခရစ္စမတ္ပါတီ ေနာက္က်ေနမယ္ . . . ငါႀကိတ္ေၾကြေနတဲ့ ေကာင္မေလးပါ လာမွဟ . . ." သစ္ပင္မ်ားထူထပ္ျပီး ေတာနံေတာင္နံ႕တို႕က အီဆိမ့္လို႕ေနေအာင္ သင္းပ်ံ႕ေနေသာ လမ္းက်ဥ္းေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕စီးေနေသာ စက္ဘီးငယ္ေလးမွ လႊဲ၍ ဘယ္ယာဥ္မွမရွိ။ ေတာတြင္းလမ္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမဴႏွင္းထူထူမ်ားၾကားထဲမွာ အေဝးကို ျမင္ရေအာင္ ကြ်န္ေတာ္က အေနာက္မွ ဓာတ္မီးေလးကိုကိုင္ျပီး အေရွ႕သို႕ထိုးေပးထားသည္။ လမ္းသည္ ကုန္းတက္ကုန္းဆင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနျပီး ဟုိးအေဝး ထင္းရွဴးပင္မ်ားနဲ႕ ခပ္အုပ္အုပ္ျဖစ္ေနေသာ ေတာင္ကုန္းျမင့္ျမင့္ေလးကိုေတာ့ လမ္းအဆံုးမွာ လွမ္းျမင္ေနရသည္။ ထိုေတာင္ကုန္းေလးမွာေတာ့ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားမီးေရာင္တို႕ႏွင့္ရွိေနျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႕၏ ခရစ္စမတ္ပါတီညကို ထိုေတာင္ကုန္းေလးေပၚတြင္ျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ေလေအးမ်ားက မ်က္ႏွာတည့္တည့္ဆီသို႕ ထိုမွတစ္ဆင့္ လည္ပင္းမွာပတ္ထားေသာ မာဖလာၾကားထဲမွေန၍ပင္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးသို႕ တိုးေဝွ႕တိုက္ခတ္ေန၍ တစ္ခါတစ္ရံ ေအးျမမႈေၾကာင့္ တြန္႕ခနဲ တြန္႕ခနဲပင္ ၾကက္သီးမ်ားထလာတတ္ေလသည္။ ေရွ႕ကေန စက္ဘီးစီးရတာ အလြန္ခ်မ္းမွန္းသိေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ႀကိတ္ခ်စ္ရေသာ ေကာင္မေလးပါရွိမွာမို႕ စိတ္တို႕ကေလာျပီး ေရွ႕ကစက္ဘီးစီးေနေသာသူကိုပင္ အားမနာႏိုင္ေတာ့ပါေခ်။ "ေဟ့ေကာင္ . . .ေရွ႕မွာ ကုန္းဆင္းအႀကီးႀကီးပဲ ေသခ်ာသတိထားေနာ္ . ." ကြ်န္ေတာ္က အေနာက္မွေန၍ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကို သတိေပးလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုကုန္းဆင္းသည္ အလြန္ပင္မတ္ေစာက္ျပီးရွည္လ်ားလွသည္။ ေတာင္ေပၚလမ္းျဖစ္သာေၾကာင့္ ကုန္းတက္ကုန္းဆင္းမ်ားက အလြန္ပင္မ်ားျပားလွေလသည္။ အလြန္ရွည္လ်ားေသာကုန္းဆင္းကိုဆင္းလိုက္ရခ်ိန္တြင္ ေလကိုဆန္ရေသာ အေအးဒဏ္ေၾကာင့္လားမသိ သူတို႕အားလံုး ကုန္းဆင္းမွာ ေက်ာမ်ားေအးခနဲစိမ့္သြားၾကျပီးေနာက္ ေလေၾကာင့္ ေျပသြားသည့္ ကြ်န္ေတာ့္မာဖလာေလးကို ျပန္စည္းလိုက္သည္။ ျပီးေနာက္ ေနာက္ကုန္းတက္ေလးေပၚကို အရွိန္နဲ႕နင္းတက္သြားပါေတာ့သည္။ ကုန္းတက္ေလးကုိေက်ာ္ျပီး ေနာက္ကုန္းဆင္းေလးဆင္းေနခ်ိန္အေရာက္ "ဝုန္း . ." ခနဲ က်ယ္ေလာင္ေသာအသံႀကီးကို သူတို႕ႏွစ္ဦးလံုး က်ယ္ေလာင္စြာၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးလံုးလွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာ္ ကုန္းတက္အျမင့္၏ ေနာက္ကြယ္မွတစ္ဆင့္ ကားမီးဟု ယူဆရေသာ မီးေရာင္အခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုအခိုက္ ထိုေနရာမွပင္ - "we wish you a merry christmas . . . we wish you a merry christmas . . " ဆိုေသာ ခရစ္စမတ္ ေတးသီခ်င္းသံမ်ားက က်ယ္ေလာင္စြာပင္ထြက္ေပၚလာေခ်သည္။ "ေအာ္ . . ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး . ခရစ္စမတ္ကားပါ . . သြားသြားသြား" ကြ်န္ေတာ္က အေနာက္မွပင္ထိုသို႕ေျပာျပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ စက္ဘီးေလးလည္း ေလကိုဆန္၍ ပါတီလုပ္မည့္ ေတာင္ကုန္းေလးရွိရာသို႕သာ ဦးတည္သြားပါေတာ့သည္။  ဒီလိုႏွင့္ စက္ဘီးေလးကို နင္းကာနင္းကာႏွင့္စီးရင္း ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ခရစ္စမတ္ပါတီလုပ္မည့္ အိမ္သို႕ေရာက္သြားပါေတာ့သည္။ ထိုအိမ္ေလးမွာ ေတာင္ကုန္းအျမင့္ေပၚတြင္ ထင္းရွဴးသားမ်ားနဲ႕ခ်ည္း တည္ေဆာက္ထားျပီး ပတ္ပတ္လည္တြင္လည္း ထင္းရွဴပင္အျမင့္မ်ားက ဝန္းရံလ်က္ရွိကာ ခရစ္စမတ္အႀကိဳညျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုထင္းရွဴးပင္မ်ာတြင္ ေရာင္စံုမီး မွိတ္တုပ္ မွိတ္တုပ္ေလးတို႕ကို အစီအရီခ်ိတ္ဆြဲထားေလသည္။ စက္ဘီးရပ္ရပ္ခ်င္း ဟိုတစ္ေယာက္ေသာ့ခတ္ေနတာကိုပင္ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အေျပးကေလးပင္ စက္ဘီးေပၚမွဆင္းကာ - "ကဲ ေဟ့ေကာင္ေရ . . . ဇာတ္ေသာ့ေသခ်ာခတ္ႏွင့္ဦး . . .ငါ အံုေလးနဲ႕ေတြ႕ဖို႕ သြားျပီေဟ့ . ." ဟုေျပာရင္း အေျပးကေလးထြက္သြားပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္ႀကိတ္ခ်စ္ေနရေသာ ေကာင္မေလး၏ အမည္မွာ နန္းျမအံုပင္ျဖစ္ျပီး ထိုေတာင္ကုန္းေလးအနီးရွိ ေတာင္ေပၚေက်းလက္ေဒသေလးတြင္ ေနထိုင္သူျဖစ္ပါသည္။ အိမ္ေလးရွိရာသို႕ ကြ်န္ေတာ္လမ္းေလ်ွာက္သြားလိုက္ေလေတာ့ နန္းျမအံုအပါအဝင္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား အိမ္ထဲမွ ေလးတြဲ႕စြာထြက္လာၾကသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူတို႕မ်က္ႏွာမ်ားမွာ ေအးတိေအးစက္ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနျပီး ထို ထြက္လာတဲ့လူအုပ္ထဲမွာ ျပံဳးေနေသာသူဆိုလို႕ တစ္ေယာက္ပင္မျမင္မိ။ အခ်ိဳ႕ဆုိ မ်က္ရည္စတို႕ပင္ ဆို႕နင့္ေနသည္။ "ဘာမ်ားျဖစ္တာပါလိမ့္" ဆိုေသာအေတြးေလးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္အေျပးအလႊားသြားျပီး ေမးၾကည့္လိုက္သည္။ "ဘာျဖစ္တာလဲဗ် . . .ပါ . .ပါတီေရာ . . ." အားလံုးထဲမွ တစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္ႏွာညိဳးငယ္စြာျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။ "ငါတို႕ ပါတီ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး . . .မင္း အေမဆီသြားလိုက္ပါဦး . . သူတစ္ေယာက္တည္း အားငယ္ေနလိမ့္မယ္ . . " ေျပာစကားေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္အနည္းငယ္ အံ့အားသင့္သြားသည္။ အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာ ဘာေတြဘယ္လိုမ်ားျဖစ္သြားတာပါလိမ့္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္မိျပန္ေတာ့လည္း ထင္းရွဴးပင္မ်ားၾကားမွ မီးလံုးေရာင္စံုေလးမ်ားသည္ တစ္ေနရာျပီးတစ္ေနရာ မီးျငိမ္းကုန္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က မီးတို႕ကို ပိတ္လိုက္သည္ထင္သည္။ မီးခလုတ္ခံုမ်ားရွိရာေနရာ ျပဳတင္းေပါက္ဆီသို႕ အျပင္မွလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အေမက မီးခလုတ္မ်ားအားလံုးကို ပိတ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ဟိုးမနီးမေဝး ေတာင္ကုန္းေအာက္က မီးသတ္ကားသံလိုလို ရဲကားသံလိုလိုေလးမ်ားလိုလိုကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ျပန္ေနေသာ လူမ်ားထံမွ - "အေရးေပၚကားလာျပီထင္တယ္ . . သြားစို႕ . ." "ဘုရားေရ . . ဘာမွမျဖစ္ၾကပါေစနဲ႕ . . ." စေသာ စေသာ အသံမ်ားစြာတီးတိုးတီးတိုးေျပာဆိုျပီးေနာက္ အားလံုးေတာင္ကုန္းေလးေအာက္သို႕ဆင္းသြားၾကပါေတာ့သည္။ ခရစ္စမတ္မီးအလွမ်ားလည္းမရွိေတာ့။ အဆိုးဆံုးက ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ရေသာ ေကာင္မေလးကိုပင္ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာလိုက္ရျခင္းပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ထိုအခိုက္ စက္ဘီးထားျပီး ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေရာက္လာသည္။ "ေဟ့ေကာင္ . . . ဘယ္သူမွလည္းမရွိေတာ့ဘူး ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ . . ." "ေအး . . .ငါလည္မသိဘူး . . .မင္းကလည္း စက္ဘီးေလး ေနရာထား ေသာ့ခတ္တာၾကာလိုက္တာ . . .လာ . . အထဲဝင္ဦး ." ဟု ေျပာၾကရင္းႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ထဲသို႕ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ ေမွာင္မိုက္ေနေသာ သစ္ပင္မ်ားၾကားထဲမွာ လက္ေဆာင္အထုပ္ေလးပိုက္ထားေသာ အနက္ေရာင္အရိပ္တစ္ခု သူတို႕အားလံုးကို ၾကည့္ေနသည္ဆိုသည္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွမသိႏိုင္ေတာ့ . . . . . ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အတူတူအိမ္ထဲကို ဝင္ရန္လုပ္စဥ္ ရုတ္တရက္ - "အား . . . အမေလး . ." ဟု ကြ်န္ေတာ္ လန္႕ေအာ္မိသည္။ "ဟာ . . . ေဟ့ေကာင္ . . .ဘာျဖစ္တာလဲ . ." "ငါ့ ပုခံုးကို တစ္ခုခုက လာပုတ္လိုက္သလိုပဲ . . . . အရမ္းေအးစက္ေနတဲ့အရာတစ္ခု . . ." "ဟာ . . . မျဖစ္ႏိုင္တာ . . . ဒီနားမွာမင္းနဲ႕ငါပဲရွိတာမလား . ." ကြ်န္ေတာ္ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းအေမးကို ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပတ္ဝန္းက်င္ကို လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕တည့္တည့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရွိတဲ့ အပင္က သစ္ရြက္အခ်ိဳ႕ ရုတ္တရက္လႈပ္ခါသြားတာကလြဲလို႕ ဘာမွေတာ့ မေတြ႕ရပါေခ်။ ဒါကလည္း တိရိစာၦန္တစ္ေကာင္ေကာင္က ဝင္တိုက္သြားျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္ေက်ာမလံုသလို ခံစားေနရေသာ္လည္း ဒါမ်ိဳးေတြအယံုအၾကည္မရွိတာေၾကာင့္ အိမ္ထဲကိုသာ ဝင္လိုက္ပါေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္ မပီဝိုးတဝါး ၾကားလိုက္ရေသာ အသံတစ္ခုေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ ေျခလွမ္းတို႕တန္႕သြားပါေတာ့သည္။ "ေဟး . . ငါနင့္ကိုခ်စ္တယ္ . . . ေအာ္႐ိုကာ႐ိႈင္း . . . နင္ ငါ့ခ်စ္သူျဖစ္ရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ . . ." ေအာ္႐ိုကာ႐ိႈင္းဆိုေသာ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ေခၚသံကိုၾကားလိုက္ရခိုက္ ကြ်န္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး ရုတ္တရက္ၾကက္သီးမ်ားထ လာပါေတာ့သည္။ ထိုအခိုက္ အျပင္ဘက္မွာလည္း ေဆာင္းေလေအးမ်ားက ရုတ္တရက္ တေဝါေဝါတိုက္ခတ္လာျပီး သစ္ရြက္အခ်င္းခ်င္း ပြတ္တိုက္လႈပ္ရွားသံမ်ားႏွင့္ ေလေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕အရာတို႕ရဲ႕ေရြ႕လ်ားသံတို႕က ေၾကာက္မက္ဖြယ္ပင္ေကာင္းေနပါေတာ့သည္။ ေလအရမ္းတုိက္ေနေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက တံခါးကိုပိတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ အသံတို႕သိပ္မၾကားရေတာ့။ အိမ္ထဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ကိုင္ပုဝါေလးကို ကိုင္ျပီး တ႐ံႈ႕ရံႈ႕ငိုေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္အေမကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ အနီးနားက စားပြဲေပၚမွာ မေသာက္ရေသးေသာ ဝိုင္ပုလင္းမ်ားစြာကို ေတြ႕ေနရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ တံခါးဝမွာ ရပ္ေနရင္းႏွင့္ပင္ေျပာလိုက္သည္။ "အေမ . ." "သား . . သား သူငယ္ခ်င္းေတြ . . .သား သူငယ္ခ်င္းေတြေလ . . " အေမ့ရဲ႕ ျပန္ေျဖတဲ့စကားသံတို႕က ေျခာက္ေသြ႕အက္ကြဲေအးစက္ေနျပီး ႏွာသံေပါက္လို႕ေနသည္။ "အေမ . . ဆက္ . .ဆက္ေျပာပါဦး . . .ဘာျဖစ္လို႕လဲ . . ." "သား သူငယ္ခ်င္းေတြ. . . .လာတဲ့လမ္းမွာ . . .ကား . . ကားေမွာက္ျပီး အကုန္နီးပါး . . . ပြဲခ်င္းျပီး . ." အေမ့ေျပာစကားမဆံုးခင္ မီးမ်ားအားလံုးတို႕က ပိတ္ကုန္ၾကသည္။ ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ကလည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ လဲက်သြားျပီး ထိုအခိုက္ တိုက္ဆိုင္စြာပင္ အခန္းတံခါးေခါက္သံၾကားလိုက္ရေလသည္။ "ေဒါက္ . . ေဒါက္ . . ေဒါက္" ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုး အေမွာင္ထဲမွေန၍ တံခါးေပါက္ရွိရာသို႕ ျပိဳင္တူပင္လွည့္ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ တံခါးကေတာ့ ေခါက္ေနဆဲ။ ဒီခ်ိန္ေတာ့ ဒီေနရာ ဘယ္သူမွ လာစရာအေၾကာင္းမရွိ . . ။ ကြ်န္ေတာ့္အေမကေတာ့ - "သြား . . သြားဖြင့္လိုက္ပါသားရယ္ . . .ဘယ္သူလဲမသိဘူး . . ." ဟု ေျပာလိုက္သျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တံခါးေပါက္နားသို႕ တစ္လွမ္းခ်င္းပင္လွမ္း၍ ေလ်ွာက္သြားေနမိသည္။ တိုက္ဆိုင္လြန္းလို႔ ေၾကာင့္လားမသိ . . တံခါးေပါက္ႏွင့္နီးလာေလေလ . . ေအးစက္စက္ခံစားမႈကို ပိုျပီးခံစားလာရေလေလပင္ျဖစ္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ သတၱိစိတ္ အနည္းငယ္ေမြးလိုက္ျပီး တံခါးလက္ကိုင္ဘုကို ကိုင္လိုက္သည္။ ေၾကာက္ရြံ႕မႈေၾကာင့္လားေတာ့ မသိ။ ကြ်န္ေတာ့္ လက္ေခ်ာင္းအစံုတို႕က ကတုန္ကယင္ပင္ျဖစ္လို႕ေနသည္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ စိတ္ကို အေသအခ်ာပိုင္းျဖတ္ရင္း တံခါးလက္ကိုင္ဘုကိုလွည့္ရင္း တံခါးကိုဖြင့္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။  ဒုတိယပိုင္းေမ်ွာ္ Own Feeling @ 2018 by ကာရိႈင္း (ၾကယ္စင္ခ်စ္္သူ) #AuroKarshine