Believe (က်ေတာ္ႏွင့္ ယံုၾကည္မွ ု)
myanmar·@donjaun·
0.000 HBDBelieve (က်ေတာ္ႏွင့္ ယံုၾကည္မွ ု)
 _မိမိ သိနားလည္တဲ့ ကိစၥတခုကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ရာမွာ က်ေတာ္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး ထင္တယ္ လို႔ ေတြးရင္ ယံုၾကည္မႈ မရွိတာ။ က်ေတာ္ လုပ္ႏိုင္တယ္ လို႔ ေတြးရင္ ယံုၾကည္မႈ ရွိတာ။ က်ေတာ္ပဲ လုပ္ရမွာပါေလ လို႔ ေတြးရင္ ယံုၾကည္မႈ လြန္ကဲတာ။_ ဘယ္ကိစၥရပ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ယံုၾကည္မႈ ရွိဖို႔က လိုအပ္လွ၏။ ယံုၾကည္မႈ နည္းလြန္း (မရွိ) တာ၊ ယံုၾကည္မႈ လြန္ကဲတာေတြက အမွားအယြင္းေတြ၊ ဆံုး႐ွံုးမႈေတြ၊ လြဲေခ်ာ္မႈေတြနဲ႔ ၾကံဳရတတ္၏။ က်ေတာ့္အေနနဲ႔ ယံုၾကည္မႈကို (၂) မ်ဳိး ခြဲၾကည့္ခ်င္ပါသည္။ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈႏွင့္ တပါးသူရဲ႕ မိမိအေပၚ ယံုၾကည္မႈပါ။ ဒီႏွစ္ခုမွာ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ ရွိဖို႔က ပိုအေရးႀကီးေပသည္။ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ ရွိရွိ နဲ႔ မွန္မွန္ ကန္ကန္ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကေန အျခားသူေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကုိပါ ရရွိလာႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ က်ေတာ့္ ဘ၀မွာ ယံုၾကည္မႈ လြန္ကဲတာ မရွိခဲ့ေပမယ့္၊ ယံုၾကည္မႈ မဲ့ (ယံုၾကည္မႈ နည္းပါး) တဲ့ အခ်ိန္ ရွိခဲ့ပါသည္။ သူငယ္တန္းကေန ဆယ္တန္းအထိ က်႐ွုံးမႈ၊ မေအာင္ျမင္မႈကို မၾကံဳခဲ့ဘူးတဲ့ က်ေတာ္ တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ စာေမးပြဲက်ပါေတာ့၏။ ေအာင္စာရင္း သြားၾကည့္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း (၇) ေယာက္မွာ က်ေတာ္ရယ္၊ ေနာက္ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ရယ္ မေအာင္ျမင္ၾကပါ။ ႐ွံုးနိမ့္မႈကို တႀကိမ္ တခါမွ မၾကံဳဖူး မျမည္းစမ္းဖူး တဲ့ က်ေတာ္ ထိုေန႔က မ်က္ရည္ က်ခဲ့ရ၏။ တေနကုန္ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ မထြက္ခဲ့။ ေနာက္ရက္ေတြလည္း အိမ္တြင္းေအာင္းပဲ လုပ္ေနခဲ့၏။ လက္ရွိ တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းကေနထြက္ၿပီး၊ အလုပ္ပဲ လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္မိတဲ့ အထိပင္။ က်ေတာ္ ေက်ာင္းထြက္မယ္ ေျပာေတာ့ အေမ ငို၏။ သားရယ္ ဆက္တက္ပါဆိုတာနဲ႔ က်ေတာ္ ဆက္တက္ျဖစ္ခဲ့၏။ သုိ႔ေသာ္ စိတ္ကမပါေတာ့ေပ။ ငါ လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား ဆိုသည့္ သံသယေလးကလည္း ၀င္လာ၏။ ထိုစဥ္က ခံစားခ်က္က အလြန္အင္မတန္မွ ဆိုး၏။ လူအမ်ားက သူ႔သူ နဂိုအတိုင္း သြားလာ လႈပ္ရွားေနၾကေသာ္လည္း က်ေတာ့္ စိတ္ထဲ၌ အရာရာသည္ က်ေတာ့္ကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသည္ၾကသည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆေနသည္။ ေနာက္ သင္ၾကားေနသည့္ ဘာသာရပ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း မိမိကိုယ္ကို အယံုအၾကည္မရွိေတာ့ေပ။ ပထမႏွစ္ ျပန္တက္သည့္ ပထမ (၄) လေလာက္ မိမိကိုယ္ကို မနည္း တည္ေဆာက္ရ၏။ အႏွီယံုၾကည္မႈသည္ တန္ခိုးထြားလွေပသည္။ တန္ခိုးႀကီးလွေပသည္။  ဖတ္ဖူးသည့္ ပံုျပင္ေလး တပုဒ္ ျပန္လည္ေျပာျပလို၏။ တခါက က်ားတေကာင္သည္ သမင္တေကာင္ကို လိုက္ဖမ္း၏။ ေျပးရင္းလႊားရင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါး တခုအေရာက္ သမင္က အသက္ေဘးေၾကာင့္ ေျပးေျပးလႊားလႊားေလး ခုန္ေက်ာ္လိုက္၏။ တဖက္ကမ္း ေရာက္သြား၏။ တဖက္ကမ္း ေရာက္သြားေသာ သမင္က က်ားမ်ား လိုက္လာဦးမလားဟု လွမ္းၾကည့္၏။ က်ားကား လိုက္ေနရင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါး အစြန္းနားမွာ အရွိန္တန္႔သြား၏။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ထိုကိစၥကို ၾကည့္ေနေသာ ေျမေခြးက က်ားကို စကားဆို၏။ ခင္ဗ်ားက က်ားပါဗ်ာ။ ေတာဘုရင္ပဲကို သမင္ေတာင္ ေရာက္ေအာင္ ခုန္ႏိုင္တာ။ ခင္ဗ်ားက ဘာလို႔ မေရာက္ရမွာလည္း ဆို၏။ က်ားလည္း ဟုတ္သားပဲ ငါက သူေျပာသလို ေတာဘုရင္ပဲကို ငါေရာက္ရမွာေပါ့ဟု ေတြးလိုက္၏။ တဖက္ကမ္းသို႔ ခုန္ကူးရန္ အေနာက္သို႔ အနည္းငယ္ဆုတ္ကာ အားယူလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ အားရပါးရ ခုန္လိုက္၏။ က်ား ဟိုဖက္ကမ္းသို႔ မေရာက္သြားေပ။ ေခ်ာက္ထဲက်ကာ ေသသြား၏။ ထိုအခါမွ အေစာက အၾကံေပးေသာ ေျမေခြးသည္ ေခ်ာက္ထဲသို႔ ကုတ္ကပ္ဆင္းကာ က်ားေသသားကို သြားစားေလ၏။  ေျမေခြးသည္ အၾကံသမားျဖစ္ေပမယ့္ က်ားသည္သာ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ ရွိလွ်င္ ဟိုဖက္ကမ္းကို မေရာက္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ကနဦး ( ေျမေခြး စကားမဆိုမီ ) မခုန္ခင္အခ်ိန္ ရပ္တန္႔လိုက္ကတည္းက သူ႔တြင္ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ တဒဂၤ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ဟု ဆိုလို႔ရသည္။ မိမိ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းေပၚ သံသယ ၀င္သြားသည္ဟု ဆိုလို႔ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အသက္ေသဆံုးရသည္အထိ ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္ မဟုတ္ေလာ။ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ ရွိဖို႔ အေရးႀကီးသလို တပါးသူက မိမိအေပၚယံုၾကည္မႈ ရွိဖို႔ကလည္း အေရးပါလွ၏။ က်ေတာ္ (၁၀) တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက က်ဴရွင္ခ်ိန္ၿပီးလွ်င္ အိမ္တန္းမျပန္ပဲ Game ဆိုင္၀င္ၿပီး TV Game ၀င္၀င္ေဆာ့၏။ က်ဴရွင္ေတာ့ မတက္ပဲ မေန က်ဴရွင္ခ်ိန္ၿပီးမွသာ ၀င္ေဆာ့ျခင္းျဖစ္၏။ အိမ္ျပန္ေနာက္က်လို႔ အေမ ေမးလွ်င္ က်ဴရွင္ဆရာမက စာမၿပီးလို႔ သင္ေနတာ အဲ့ေၾကာင့္ ေနာက္က်တာဟု လိမ္ညာၿပီး ေျဖ၏။ အေမကလည္း ယံု၏။ တရက္ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ အေမသည္ ထို Game ဆိုင္သို႔ ေရာက္လာေတာ့၏။ က်ေတာ့္ကို လာရွာျခင္း မဟုတ္ေပ။ ထို Game ဆိုင္သည္ ကုန္ပစၥည္းမ်ားပါေရာင္းေသာ ကုန္စံုဆိုင္တဆိုင္ ျဖစ္၏။ က်ေတာ္တို႔ အိမ္ႏွင့္ လွမ္း၏။ ပံုမွန္အားျဖင့္ က်ေတာ္တို႔သည္ လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို အိမ္နားရွိ ကုန္စံုဆိုင္မွာသာ ၀ယ္၏။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အေမ လိုေသာ ပစၥည္းသည္ အိမ္နားက ဆိုင္မွာ မရွိေသာေၾကာင့္ အဆိုပါ Game ဆိုင္သို႔ ေရာက္လာၿပီး ပစၥည္း လာ၀ယ္ျခင္းျဖစ္၏။ ထိုအခိုက္မွာ အေမသည္ က်ေတာ့္ကို ေတြ႔သြားျခင္းျဖစ္၏။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်ေတာ္ အရိုက္ခံရ၏။  ထိုေန႔က စ၍ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား ကာလတေလွ်ာက္ က်ေတာ္ Game မေဆာ့ေတာ့ေပ။ ရိုက္ခံရမည္ကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ အေမ စိတ္ဆင္းရဲမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ သို႔ေပမယ့္ ေနာက္ရက္မ်ား၌ တကယ္စာသင္ ေနာက္က်သည့္ အခါမ်ဳိးမွာေတာင္ အေမသည္ မယံုေတာ့ေပ။ က်ေတာ္ Game ေဆာ့၍ ေနာက္က်ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆေလေတာ့၏။ ထိုသို႔ အထင္ခံရသည္မွာ တုတ္ႏွင့္ အရိုက္ခံရသည္ထက္ သာ၍ နာ၏။ မိမိ မလုပ္သည့္ ကိစၥကို လုပ္ပါသည္ ဟု ေျပာဆိုခဲ့ရသည္မွာ အလြန္အင္မတန္မွ ဆိုး၏။ ထိုသို႔ ေျပာဆိုသည့္ အေမ့ အျပစ္လည္း မဟုတ္ေပ။ အေမ မယံုေအာင္ က်ေတာ္က စခဲ့သည္ကိုး။ က်ေတာ္ ကိုယ္တိုင္က ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစား လုပ္ခဲ့သည္ မဟုတ္လား။  က်ေတာ္တို႔သည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ အသက္ဆက္ ေနၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္၏။ တေန႔ေန႔ ထို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္မႈေလးႏွင့္ ဘ၀ခရီးလမ္း ေလွ်ာက္ေနၾကျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ယံုၾကည္မႈ ေပ်ာက္ဆံုးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သြားေပလိမ့္မည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဲ့က ဆက္လက္ရွင္သန္ေနထိုင္သြားဖို႔ ခက္ခဲေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းလည္း မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္ေသာ၊ လူအမ်ားက ယံုၾကည္ေသာ လူတေယာက္ အျဖစ္ မိမိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ လူအမ်ား၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္စြမ္းၿပီး သာယာေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္ရွင္သန္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ရပါသည္။ # **Author : : Don Jaun**
👍 donjaun, tinmyoaung, team, mamamyanmar, usedproductz, komoezaw, julybrave, htinlinaung, ayemomo, lwanwai, honeysara, ansoe, sandipoe, domelay, jhonnight, hlamyothet, nyinyiwin, jesminpoe, kyawsantun, pearlwhite, aungsihein2, camelot, curie, velourex, garudi, hendrikdegrote, anwenbaumeister, kushed, pharesim, olyup, raymondspeaks, ben.zimmerman, toxichan, solar, mrlogic, cebymaster, allgoodthings, sellergenius, beeskee, krizia, blackwidow7, tabea, john-gpr, bp423, ohamdache, alainite, mxzn, abishai, locikll, n1kofi, professorbromide, ananiani, misterakpan, eliashanna, cotidiana, cheah, dirty.hera, shahzadnisar, palmtreetrading, rismanrachman, randyclemens, sethlinson, steemedia, marcosespes1, ninkhisibir, ourlifestory, ch00fy, nataliejohnson, aungzawhtwe, phogyan, mgmgkse, patricksanlin, tinhlaingoo, shweyaungmyanmar, gelatofresco,