Changes That Bring Strength – About Being a Woman, a Mom, and Someone Who Doesn’t Give Up

![](https://images.ecency.com/DQmazcFN6hBV6y9TxrneEZtiC9seifaieED4XyVrsHyKs7W/1748200214514.jpg)

Hello Ladies of Hive,

This post isn’t just a few words about me – it’s a letter to all the women who sometimes forget how much they’ve already achieved. To those who get up every day to give their all for others, and only then – for themselves. I’m one of you.

You know me here as Patif2025 – I’m a mom of four, a wife, a student of early childhood education, a preschool teacher who works every day with children – those who thrive in groups, and those who need more tenderness, patience, and understanding.

![](https://images.ecency.com/DQmVkaSa4JiLEXgpDjVC84MLhXQ4WnbXoNq7CYAi4iQv9g5/1748200283463.jpg)

It was actually one of my own children – my son – who taught me how different children’s needs can be. And how much difference mindfulness, presence, and empathy can make. That’s why today I not only teach, but I support. I want to be the kind of person who sees, understands, and uplifts. Because every child deserves a space where they feel safe and valued.

Working with children is my calling, but it’s not all that defines me.
After work, I put on my sneakers and go train. Sometimes it’s the gym, sometimes it’s long walks with Roni – our wonderful pug who brings more therapeutic peace than many adults. Movement is my form of release, a way to process emotions, and a step toward better health – both mental and physical.
In just two weeks (or maybe sooner!), I’ll be attending another workshop to improve my posture and exercise technique. And no – I’m not doing it for an Instagram ideal. I’m doing it for myself. Because I want to feel strong. Capable. Empowered.

In between?
Between study sessions and prepping meals with the kids at preschool, I pull out my camera or phone and capture moments. Light on a leaf, the look in my child’s eyes – photography is more than a hobby. It’s my way of pausing to truly see.
I also draw – sometimes with children, sometimes for myself. In drawing, I find calm and balance. Some emotions can’t be expressed with words. They need color, texture, line.

![](https://images.ecency.com/DQmbre1LGCtrdBrdbkz9618L6wjHSb8F1NXsBjVMGivYLJU/1748200329029.jpg)

Change…
Change is hard. It takes courage, determination, and time. But I know that if we don’t try, if we don’t take the first (even shaky) step – we won’t move forward.
So every day, I make choices that bring me closer to my goals: professional, personal, and family goals. Sometimes they’re small. Sometimes they’re big.
Soon, I’ll be facing another round of university exams. Every passed assignment is more than just a grade. It’s one step closer to the place I want to be – as a teacher and as a human being.

And through it all – or maybe because of it all – I always make time for my family. Because without them, nothing would make sense. Adrian, Oskar, Sara, Alex, and Wiktor – they are my strength. They are the reason I learn, grow, and fight. And with them, I celebrate everyday life: shared breakfasts, pillow fights, bedtime stories. Because we don’t need big events to create memories. We just need presence.

![](https://images.ecency.com/DQmP5kPBEc4GFZmhxo9W2dPWULPhRQEZsxSknXwS5rXshWr/1748200344307.jpg)

To every woman reading this: remember – you’re stronger than you think.
Change comes in small steps. You don’t need to be perfect. You just need to be on your way.

Warm hugs,
Patif2025

Zmiany, które niosą siłę – o byciu kobietą, mamą i kimś, kto się nie poddaje

Cześć Ladies of Hive,

![](https://images.ecency.com/DQmTuL3b4YckVAx34J57vRJrhbGAbepConN2eL8N6WC9B2S/1748200363844.jpg)

Ten post to nie tylko kilka słów o mnie – to list do wszystkich kobiet, które czasem zapominają, jak wiele już osiągnęły. Do tych, które codziennie wstają, by dać z siebie wszystko dla innych, a dopiero potem – dla siebie. Ja też jestem jedną z Was.

Mam na imię Patif2025 (tak mnie znacie tutaj), jestem mamą czwórki dzieci, żoną, studentką pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej, nauczycielką, która każdego dnia pracuje z dziećmi – tymi, które z łatwością odnajdują się w grupie, i tymi, które potrzebują więcej czułości, cierpliwości i zrozumienia.

![](https://images.ecency.com/DQmRakyzXV87YFdkKmR2pEjitfU8gi4ZaKUTW1xUQLKBm2A/1748200399779.jpg)

To właśnie jedno z moich własnych dzieci – mój synek – nauczył mnie, jak bardzo różne mogą być potrzeby dzieci. I jak wiele potrafi zmienić uważność, obecność i empatia. Dlatego dziś nie tylko uczę, ale i pomagam. Chcę być osobą, która dostrzega, wspiera i wzmacnia. Bo każde dziecko zasługuje na miejsce, w którym czuje się bezpieczne i ważne.

Praca z dziećmi to moje powołanie, ale to nie wszystko, co mnie tworzy.
Po pracy zakładam sportowe buty i idę na trening. Czasem siłownia, czasem długie spacery z Ronim – naszym cudownym mopsem, który ma w sobie więcej terapeutycznego spokoju niż niejeden dorosły. Ruch to moja forma resetu, sposób na odreagowanie emocji, ale też krok w stronę lepszego zdrowia – fizycznego i psychicznego.
Za dwa tygodnie (albo wcześniej!) znów biorę udział w warsztatach, które pomogą mi poprawić technikę ćwiczeń i sylwetkę. I nie – nie robię tego dla ideału z Instagrama. Robię to dla siebie. Bo chcę czuć się silna. Sprawcza. Gotowa.

![](https://images.ecency.com/DQmXnUD5opzzdF34nRpZqG6e5esBv3UZewGnNNGA8cNEoES/1748200415740.jpg)

W międzyczasie?
Pomiędzy jedną partią przyswojonego materiału na sesję a kolejnym daniem gotowanym z dziećmi w przedszkolu, wyciągam aparat lub telefon i robię zdjęcia. Uchwycenie chwili, światła na liściu, spojrzenia mojego dziecka – to dla mnie coś więcej niż hobby. To sposób, by się zatrzymać i naprawdę zobaczyć.
Rysuję też – czasem z dziećmi, czasem dla siebie. W rysunku odnajduję wewnętrzny spokój, równowagę. Nie wszystko da się opisać słowami. Niektóre emocje potrzebują koloru, faktury, kreski.

![](https://images.ecency.com/DQmTceDPoXu9KXf7XUUZ4psUtk7wBFMK1QbuUkNRiwzxk9Y/1748200456908.jpg)

Zmiany…
Zmiany są trudne. Wymagają odwagi, determinacji, czasu. Ale wiem, że jeśli nie podejmiemy próby, jeśli nie zrobimy pierwszego (choćby niepewnego) kroku – nie ruszymy z miejsca.
Dlatego codziennie podejmuję decyzje, które przybliżają mnie do celów: zawodowych, osobistych, rodzinnych. Czasem są to drobiazgi. Innym razem – duże wyzwania.
Przede mną kolejna sesja na studiach. Każda zdana praca, każde zaliczenie to nie tylko punkt na papierze. To krok bliżej do miejsca, w którym chcę być jako pedagog, jako człowiek.

![](https://images.ecency.com/DQmSSxXgXZDre2Lwd9KnAwWHyXYvs4UV7o2L8dA6VxxkAnb/1748200475887.jpg)

I mimo tego wszystkiego – albo właśnie dlatego – zawsze znajduję czas dla rodziny. Bo bez nich nic nie miałoby sensu. Adrian, Oskar, Sara, Alex i Wiktor – to oni są moją siłą. To dla nich uczę się, rozwijam, walczę. I to z nimi celebruję codzienność: wspólne śniadanie, bitwę na poduszki, czytanie książek przed snem. Bo nie trzeba wielkich wydarzeń, by tworzyć wspomnienia. Wystarczy obecność.

Dla każdej z Was, która to czyta: pamiętaj – jesteś silniejsza, niż myślisz.
Zmiany przychodzą małymi krokami. Nie musisz być perfekcyjna. Wystarczy, że jesteś w drodze.

![](https://images.ecency.com/DQmY7JZwJd7AsJeMyWbB3aC7SDS1QMP3Qqttg9TdbJ9itYE/1748200522692.jpg)

Ściskam Was mocno,
Patif2025