"บ้านน๊อก บ้านนอก"
thai·@sunittra·
0.000 HBD"บ้านน๊อก บ้านนอก"
ถึงจะเป็นคนบ้านนอกบอกเลยว่า ทั้งวาจาและจิตใจไม่เคยต่ำ พูดอีสานมาแต่ดึกดำบรรพ์ พอพูดไทยใจสั่นพลันตกลาว สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องเล่าขำๆเกี่ยวกับตัวเองนี่หละค่ะ จะว่าขายโง่ก็คงไม่ผิด ลองมาฟังดูนะคะ  ตอนนั้นฉันพึ่งเรียนจบม.6 ก็อย่างที่ฉันเคยเล่าให้ฟังนั่นแหละค่ะ พ่อกับแม่จากฉันไปตั้งแต่ยังเล็กอยู่ ฉันมีพี่น้อง9คนค่ะ ส่วนฉันเป็นคนสุดท้อง ต่อมาพี่ชายคนที่5ได้เลี้ยงดูและส่งฉันจนเรียนจบม.6 พอเรียนจบฉันก็สอบติดหลายอย่างแต่ไม่มีเงินเรียนต่อ ฉันจึงไปกรุงเทพกับเพื่อน แล้วเราก็ไปเดินขายกระเป๋าสตางค์ตามสถานที่ต่างๆ ได้บ้างไม่ได้บ้าง เราเช่าห้องอยู่ค่ะ ตอนนั้นยังไม่เจริญ มือถือก็ยังไม่มีใช้ มีแต่สื่อสารกันด้วยจดหมาย  อยู่มาวันหนึ่งฉันได้เจอพี่ชายคนที่6โดยบังเอิญ พี่ชายคนนี้จากบ้านไปตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก ท่านไปบวชเรียนที่กรุงเทพ ตอนนั้นท่านทำงานเป็นไกด์นำเที่ยว พอเจอฉันท่านก็ตกใจและสงสารฉันมากท่านจึงชวนฉันไปอยู่ด้วยและส่งเสียให้ฉันเรียนต่อในมหาวิทยาลัยเปิด นั่นก็คือมหาวิทยาลัยรามคำแหงค่ะ  ฉันไม่ค่อยคุ้นเคยกับท่าน เพราะหลายๆปีท่านจึงกลับบ้านครั้ง ตอนท่านกลับบ้านทีไร ฉันจะเข้าไปแอบอยู่ในห้อง ตอนนั้นฉันยังเด็กมาก เป็นคนขี้อาย ใครจะเรียกก็ไม่ยอมออกมา ฉันเลยไม่ได้พูดอะไรกับท่าน ดังนั้นฉันเลยไม่สนิทกับท่านเอาเสียเลย  พอมาอยู่กรุงเทพ ท่านก็จะพูดภาษากลางกับฉันตลอด เพราะท่านอยากให้ฉันพูดให้คล่อง ฉันก็รู้สึกเขินๆ เพราะเคยพูดแต่ภาษาท้องถิ่นหรือพูดอีสานนั่นเอง วันที่ไปสมัครเรียนท่านก็พาฉันไป แต่วันที่เริ่มเรียน ท่านฝึกให้ฉันหัดช่วยตัวเอง โดยขึ้นรถเมล์จากซอยวัดนก แล้วไปลงรถที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ จากนั้นก็นั่งรถจากอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิไปจนถึงมหาวิทยาลัยรามคำแหง ด้วยความที่เป็นคนบ้านนอกและไม่ฉลาด ซึ่งต่อสู้ตามลำพัง ไม่มีเพื่อน ไปไหนมาไหนก็ไปคนเดียว ถือว่าลำบากกับการปรับตัวอยู่เหมือนกันค่ะ  พี่เช่าห้องอยู่กับแฟนซึ่งเป็นคนกรุงเทพ ฉันก็พักอยู่ห้องติดกัน พี่ชายฉันชื่ออดุลย์ ฉันเรียกเขาว่าพี่ดุลย์ ส่วนฉันชื่อนาง แล้ววันหนึ่งก็เกิดเรื่องจนได้ วันนั้นหลังเลิกเรียน ฉันกลับมาถึงห้อง ซึ่งพี่ก็กลับจากทำงานแล้ว พอดีแฟนพี่เดินมาจากบ้านแม่ของเขา เลยถามฉันว่า'นาง มานานแล้วเหรอ" ฉันก็ตอบออกไปอย่างมั่นใจเลยค่ะว่า"มาลุนพี่ดุลย์ค่ะ" พอแฟนพี่ได้ฟังเช่นนั้นก็งงเลยหละค่ะพร้อมกับอุทานออกมาว่า"อะไรนะ!" ฉันก็งง พอคิดสักครู่หนึ่งก็นึกขึ้นมาได้ เอาแล้วไหมล่ะ ตกลาวจนได้555 พอจะนึกออกมั๊ยคะว่าฉันพูดอะไรผิด ก็คำว่า"ลุน" นี่แหละค่ะ ที่จริงต้องใช้คำว่า"ทีหลัง" เพราะลุนเป็นภาษาอีสานซึ่งหมายถึงทีหลังค่ะ ยกตัวอย่างเช่นอิ๊ดเกิดลุนอ๊อด2ปี ซึ่งหมายความว่าอิ๊ดเกิดทีหลังอ๊อด2ปี  ทีนี้ก็มีเรื่องอีก เรื่องนี้เกิดขึ้นประมาณ3ปีที่แล้วค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าลูกชายเขามีคู่รักเป็นคนภาคกลาง เขาไปทำงานอยู่ชลบุรี วันนั้นเขาจะพาคู่รักมาทำความรู้จักกับพ่อแม่ ระหว่างเขาขับรถอยู่ ฉันเลยโทรถามลูกชาย คู่รักเขาเลยเป็นคนรับสาย ลูกชายฉันเขาชอบส้มตำ ฉันเลยถามคู่รักเขาว่า"ให้แม่ยำมะละกอไว้คอยมั๊ย" พอหญิงสาวได้ฟังฉันพูดก็งงใหญ่เลย หล่อนจึงหันไปถามลูกชายฉันว่า"นีตัวเอง แม่บอกจะยำมะละกอ แล้วยำมะละกอมันเป็นยังไง" พอฉันได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมาจากปากของหญิงสาว ฉันถึงกับหัวเราะก๊ากเลย ก็คำว่า"ยำมะละกอ" ที่จริงมันต้องพูดว่า"สับมะละกอ" มันถึงจะถูก ฉันขำตัวเองมาก ฉันพูดให้คนที่สนิทกันฟัง เขาก็พากันหัวเราะและพูดล้อเลียนฉันจนทุกวันนี้ เป็นไงคะคนบ้านนอกอย่างฉัน ตอนวัยรุ่นก็พูดตกลาว พอแก่ตัว ตอนนี้ก็53ปีแล้ว ก็ยังตกลาวอยู่ ทีนี้จะพูดภาษากลางกับใครก็ต้องคิดในใจก่อนหละค่ะ ถ้าคิดว่าใช้คำพูดถูกแล้วค่อยพูด ไม่งั้นคงขายหน้าอีกตามเคย ก็คนมัน"บ้านน๊อก บ้านนอก"นี่คะ555 ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์และขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดค่ะ
👍 baninduana, naphapat168, beebeebee, phetsamone, benzlogin, siamcat, irinpps, winutcha, carinae, curie, liberosist, meerkat, locikll, anwenbaumeister, hendrikdegrote, kushed, pharesim, pacokam8, steem-id, velourex, steemedia, cebymaster, cotidiana, dreamien, positiveninja, benleemusic, coloringiship, shaff.aff, antfield, pipatpong,