အရာအားလုံးဟာ တည်ငြိမ်နေတယ်ထင်ထားတာလေ
ငါနေထိုင်ရာ ဒီကဘာကြီက လည်ပါတ်နေတာ
ကိုယ့်တစ်ယောက်တည်း ရပ်တည်နိုင်သလားလို့
မေးလိုက်တိုင်း ငါနေထိုင်နေတာ
လူ့ဘောင်လောကမှာလေ
မနက်ဖန်တွေကို ကြိုသိနေသလို နေထိုင်နေတာက
မျှော်လင့်ချက်တွေကို ယုံကြည်လွန်းတာပါ
အစလည်းမရှိ အဆုံးလည်းမသိတဲ့
သံသရာ လောကထဲ လှည့်လည်နေမိတာက
ဘယ်သူ့ကြောင့်လည်း ငါမသိပါဘူး
ပြောနေတာတွေက ဦးတည်ရာမဲ့နေလား
ငါ့ရင်ထဲမှာလည်း ရည်မှန်းရာတိကျ မရှိပါဘူး
ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်နေတာက သဘာဝဘဲလား
အားလုံးကို နားလည်ဖို့မလိုအပ်ပါဘူး
နေ့တစ်ရက်စာအတွက် အသိတရားလောက်ရှိရင်
မင်းအတွက် လောကမှာ နေရတာ ထိုက်တန်သွားပြီ